Kliknij tutaj --> 🦍 najładniejszy owczarek niemiecki na świecie

Von Stephanitz pozyskał interesujące go szczenięta owczarka i rozpoczął pracę nad stworzeniem nowej rasy. Nie było wtedy mowy o czystości. Aktywna praca doprowadziła do tego, że w 1899 roku owczarek niemiecki stworzony przez von Stephanitza wziął udział w wystawie psów niemieckich. Wtedy rasa ta została wpisana do rejestru. Owczarek niemiecki to jedna z najbardziej popularnych ras użytkowych na świecie. Chyba żadna inna rasa nie może być wykorzystywana do tak różnorodnych zadań jak owczarki niemieckie. W rzeczywistości od samego początku zostały one stworzone właśnie do pracy i to nie tylko do opieki nad stadem bydła. Jest to niewielka hodowla prywatna, która znajduje się w okolicy Karsko k/Barlinka. Właśnie tutaj wychowywane są małe koty syberyjskie, w towarzystwie ludzi i psów. Hodowla „Arystokracja” swoją nazwę wzięła od stwierdzenia, iż na świecie nie ma stworzeń bardziej szlachetnych niż koty właśnie. Zobacz Owczarek Niemiecki Długowłosy w zwierzęta na sprzedaż, do oddania i adopcji - ogłoszenia. Najwięcej ofert w jednym miejscu. Zobacz szczegóły, porównaj, zadzwoń i kupuj najtaniej na ogłoszeniach Allegro.pl Eksterier nazywany też pokrojem, to nic innego, jak wygląd zewnętrzny zwierząt, w tym również psów. Jeśli chodzi o konkretny tu eksterier owczarka niemieckiego, czyli inaczej mówiąc – pokrój owczarka niemieckiego / wygląd owczarków niemieckich – to wysokość w kłębie psów (samców) tej rasy wynosi 60-65 cm, a suk 55-60 cm Jean Francois Maurice La Rencontre Parole. ▾Obce źródła (Polsk → Angielsk)(PL → DE) Uważa się, że następnie nazwę Picholine nadano rodzajowi drzewa oliwnego pochodzącego z selekcji powstałej z odmiany Plant de Collias, wywodzącej się z gminy Collias, która leży w obszarze geograficznym tej nazwy pochodzenia, w nawiązaniu do metody usuwania gorzkiego smaku „na sposób Piccolini”, którą wówczas wprowadzono: zbieranie z drzewa owoców najładniejszych, twardych i dobrze nadających się do tej praktyki. Es wird angenommen, dass der Name Picholine später für eine Olivenbaumsorte verwendet wurde, die durch Selektion aus der Sorte „Plant de Collias“ aus der Gemeinde Collias im geografischen Ursprungsgebiet hervorgegangen ist, passend zur Entbitterungsmethode nach Art der Piccolinis, die damals zur Anwendung kam. Dziękujemy za Twoją ocenę!Twoja pomoc pozwala nam poprawić jakość serwisu Linguee. Rasy psów – Owczarek niemieckiSławny Szarik, pies Cywil czy Komisarz Rex nie są, tak naprawdę, fantazją twórców – owczarek niemiecki wykazuje bowiem szereg zachowań, dzięki którym wspaniale sprawdza się jako służbista, ale i przyjaciel. Klasyfikacja FCIGrupa 1 – psy pasterskie i zaganiająceSekcja 1 – psy pasterskiePodlega próbom pracyOdmiany owczarka niemieckiegoOdmiana krótkowłosa (Stockhaar)Posiada gęste, przylegające i twarde włosy okrywowe. Najkrótsze na głowie, w okolicach uszu, na przednich stronach kończyn oraz łapach, dłuższe natomiast na szyi i tylnych stronach przednich kończyn, na udach (głównie z tylnej strony) rosną stosunkowo długie (tzw. portki).Odmiana długowłosa (Langstockhaar)Porasta długimi, miękkimi i nieprzylegającymi włosami okrywowymi, na uszach i nogach są najdłuższe, ogon szeroki. Najkrótsza sierść rośnie na głowie, w uszach i na przednich stronach nóg (razem z łapami). Charakterystycznie układają się na szyi, tworząc efektowną kryzę. Z tyłu ud portki wydają się wydatniejsze niż u odmiany niemiecki, Europie w 1850 roku podjęto próby standaryzacji ras, podczas których największy nacisk kładziono na utrzymanie cech odpowiedzialnych za pasterstwo i ochronę stad owiec przed drapieżnikami. Działania te miały miejsce w lokalnych społecznościach na terenach Niemiec, gdzie bardzo potrzebowano psów pasterskich. Cechami pożądanymi były zatem inteligencja, szybkość, siła i wyostrzony zmysł węchu. Udało się „stworzyć” psa o takich cechach, jednak problemem okazały się różnice w wyglądzie oraz umiejętnościach pomiędzy osobnikami żyjącymi w różnych celu zwalczenia tych różnic, powstałe w 1891 roku Towarzystwo Phylax postawiło sobie za cel stworzenie znormalizowanych planów rozwoju rodzimych ras psów w Niemczech. Po 3 latach organizacja została jednak rozwiązana z powodu toczących się konfliktów wewnętrznych dotyczących psich cech, jakie Phylax winno promować. Niektórzy członkowie uważali, że zwierzęta należy hodować wyłącznie do pracy, podczas gdy inni chcieli, aby wyhodowana rasa była jednolita również pod względem wyglądu. Chociaż stowarzyszenie nie osiągnęło celu, natchnęło społeczeństwo do kontynuowania standaryzacji ras psów. Owczarek niemiecki, alzacki – czarne z powstaniem dużych, uprzemysłowionych niemieckich miast, populacja drapieżników zaczęła spadać, co zmniejszyło zapotrzebowanie na psy owczarskie. W tym samym czasie opinia na temat inteligencji i wszechstronności niemieckich owczarków zaczęła się szerzej Emil Friedrich von Stephanitz – kapitan kawalerii i absolwent berlińskiej Wyższej Szkoły Weterynaryjnej oraz były członek Towarzystwa Phylax utrzymujący pogląd, że psy powinno się hodować tylko do pracy, podziwiał inteligencję niemieckich owczarków, ich zdolności i siłę. Nie mógł jednak znaleźć jednej rasy, która spełniałaby rolę doskonałego psa 1899 roku na wystawie pokazano mu psa o imieniu Hektor Linksrhein, będącego dziełem kilku pokoleń selektywnej hodowli i całkowicie spełniającego oczekiwania Stephanitza. Zachwyciła go siła, inteligencja, lojalność wobec właściciela i piękno zwierzęcia. Zachwyt był tak ogromny, że Stephanitz od razu kupił Hektora. Po zakupie zmienił mu imię na Horand von Grafrath, a jego nowy właściciel założył Verein für Deutsche Schäferhunde – Towarzystwo Owczarka Niemieckiego. Tym samym, Horanda uznaje się za pierwszego owczarka niemieckiego i pierwszego psa dodanego do rejestru stał się podstawą w programach hodowlanych – został wyhodowany z odmian zamieszkujących Turyngię, Frankonię i Wirtembergię. Był ojcem wielu szczeniąt, a najbardziej udany okazał się Hektor von Schwaben. Owczarek niemiecki, nazwał sam von Stephanitz, określając ją jako Deutscher Schäferhund – dosł. owczarek niemiecki. Nazwa ma swe korzenie w pierwotnym przeznaczeniu rasy – wspieraniu pasterzy i ochrony owiec. W tamtym czasie wszystkie inne stada posiadały tę samą nazwę, dlatego zmieniono ją dla pozostałych na Altdeutsche Schäferhunde – dosł. owczarki tłumaczenie nazwy przyjęto w oficjalnym rejestrze rasy, jednak po zakończeniu I wojny światowej obawiano się, że stosowanie w niej słowa „niemiecki” zaszkodzi jej popularności. Ze względu na antyniemieckie nastroje w tamtym okresie, brytyjski Kennel Club przemianował ją na wilczura alzackiego, na cześć francusko-niemieckiego obszaru przygranicznego Alzacja-Lotaryngia. Nazwę przyjęło wiele innych międzynarodowych towarzystw jednak określenie „wilczur” zostało usunięte, po licznych protestach hodowców obawiających się, że pies zostanie sklasyfikowany jako hybryda psa domowego i wilka, co również wpłynęłoby na jego popularność i legalność rozpowszechniania, ale określenie „alzacki” funkcjonowało jeszcze przez długi czas. W 1977 roku, dzięki interwencji miłośników psów i pod presją brytyjskich klubów hodowlanych powrócono do „owczarka niemieckiego”.Młody owczarek niemiecki, wysokość w kłębie wynosi 60 – 65 cm u psów i 55 – 60 cm u suk. Masa ciała samców mieści się w przedziale 30 – 40 kg, a u samic 22 – 32 jest wypukłe, pysk długi i ścięty kwadratowo, zakończony dużym, czarnym nosem. Szczęki są mocne, nożycowe (siekacze szczęki górnej ulokowane są ściśle przed siekaczami szczęki dolnej). Oczy średniej wielkości, z brązowymi tęczówkami, w spojrzeniu łatwo uchwycić inteligencję, specyficzną „iskrę” i pewność siebie. Uszy są duże i sterczące, otwierają się do przodu, często cofają się podczas chodzenia. Szyja wyróżnia się długością, pies wyciąga ją, gdy jest podekscytowany i chowa, kiedy porusza się w szybkim tempie. Ogon puszysty, sięgający stawu wbrew pozorom, jest dosyć zróżnicowane. Najpopularniejsza jest jednak „mieszanka” żółtobrązowego, czarnego lub czerwonego oraz czarnego. Większość odmian ma czarną maskę (pysk i okolice oczu) oraz duże łaty na ciele w kształcie przechodzącym od „siodła” do „koca”. Rzadsze odmiany obejmują osobniki całkowicie czarne, całkowicie białe, czerwono-brązowe (wątrobiane), a nawet niebieskie. Standardy hodowlane spełniają wszystkie warianty kolorystyczne poza niebieskim i wątrobianym, w stosunku do których istnieją poważne przeciwwskazania, w najgorszym położeniu są natomiast owczarki białe, ich umaszczenie jest bowiem podstawą do posiada dwie warstwy: zewnętrzna – zwarta, mocno przylegająca, sztywna i gruba. Warstwę wewnętrzną tworzy tzw. podszerstek. Dopuszcza się natomiast dwa rodzaje sierści: krótką i długą, ponieważ jednak gen odpowiedzialny za długą sierść jest recesywny, odmiana ta występuje niemiecki, zdobył ogromną popularność dzięki inteligencji. W książce Intelligence of Dogs („Inteligencja psów”), Stanley Coren umieścił owczarka niemieckiego na III miejscu w rankingu najbardziej inteligentnych ras, zaraz po Border collie i pudlu dużym. Coren stwierdził, że pies jest w stanie wykonać zadanie po 5 powtórzeniach, a pierwszego polecenia wysłuchało aż 95% badanych owczarków. Lotny umysł w połączeniu z siłą sprawia, że stał się bardzo potrzebnym pracownikiem w policji, straży pożarnej, podczas poszukiwań i ratowania ludzi, ponieważ jest w stanie szybko nauczyć się różnych zadań i interpretować instrukcje lepiej niż inne duże pies pierwotnie spełniający funkcję pasterza, jest aktywny i pewny siebie. Cechuje go także chęć do nauki i potrzeba wyzwań. Ponieważ jest ciekawski, doskonale sprawdza się jako pies stróżujący i tropiący, jednak może stać się zbyt nadopiekuńczy w stosunku do swej rodziny i terytorium zwłaszcza, gdy proces socjalizacji nie przebiegł prawidłowo. Niezbyt chętnie zaprzyjaźnia się z obcymi, ale jest bardzo mądry i posłuszny. Poziom agresjiDobrze wyszkolone i uspołecznione owczarki niemieckie mają reputację bardzo bezpiecznych psów. Jednak w USA oszacowano, że za najwięcej ugryzień odpowiedzialne są właśnie one, ponadto, przejawiają agresję w stosunku do mniejszych psów. Sprawozdanie z 1999 roku z Australii pokazało również, że owczarki niemieckie są trzecią rasą najczęściej atakującą ludzi w niektórych regionach niemieckie, pies pracującyOwczarki niemieckie są cenione w wielu zawodach, szczególnie w policji, są bowiem wykorzystywane do śledzenia przestępców, patrolowania niespokojnych dzielnic i wykrywania podejrzanych substancji. Ponadto, tysiące owczarków niemieckich „dostało się” do wojska, gdzie dokonują rekonesansu, ostrzegają żołnierzy przed obecnością wroga, mini-pułapkami i innymi zagrożeniami. Szkolone były również przez grupy spadochronowe i trenowane jako psy przeciwpancerne. Podczas II wojny światowej pełniły rolę kurierów, ratowników i strażników. Wiele z nich, po zakończeniu służby, trafiało do domów żołnierzy, z którymi współpracowały, ponieważ ich inteligencja budziła podziw i przyczyniła się do tworzenia emocjonalnej więzi z niemiecki, alzacki – brązowe owczarek niemiecki jest jednym z najczęściej szkolonych ras, głownie na psa ratowniczego, policyjnego (wykrywanie zwłok i narkotyków), saperskiego, może także pracować w straży pożarnej. Bardzo dużo zawdzięczają wyczulonemu węchowi odpornemu na zakłócenia spowodowane innymi, niepotrzebnymi zapachami, dlatego też świetnie sprawdzają się podczas różnego rodzaju poszukiwań. W latach ’20-tych został zaangażowany jako pies przewodnik dla osób niedowidzących. Na podstawie badań stwierdzono, że owczarki lepiej przejawiały zdrową agresję wobec obcych i zachowania obronne niż np. labradory retrievery i golden retrievery, które nadrabiały stabilnością emocjonalną i zdolnością do zachowania zimnej krwi w sytuacjach kryzysowych. Okazało się zatem, że labrador i golden są lepiej przystosowane do współpracy z niepełnosprawnym człowiekiem, natomiast owczarek idealnie sprawdzał się w pracy w bardzo „ucywilizowanymi” funkcjami, owczarek niemiecki nadal spełnia swą pierwotną rolę u pasterzy wypasających owce na łąkach znajdujących się obok ogrodów i pól uprawnych. Jego zadaniem, poza strzeżeniem, jest patrolowanie granic, których żadna owca nie może przekroczyć, doprowadziłoby to bowiem do niszczenia sąsiedniej roślinności uprawnej i ogrodowej. W Niemczech umiejętności te są sprawdzane podczas testów użyteczności, zwanych HGH (Herdengebrauchshund).Owczarek niemiecki, dane i wymiaryOwczarek niemieckiWysokość w kłębie: psy: 60 – 65 cm, suki: 55 – 60 cm (długość ciała nieznacznie przekracza wysokość)Masa: psy: 30 – 40 kg, suki: 22 – 32 kgDługość życia: śr. ok. 10 lat (max. 13 lat)Owczarek niemiecki, niemiecki – ciekawostkiPrzodkowie współczesnych owczarków niemieckich powstały w wyniku tzw. chowu wsobnego, dlatego, na przestrzeni pokoleń, ujawniły się różnego rodzaju schorzenia występujące najczęściej u tej rasy: dysplazja stawu biodrowego i łokciowego prowadzące do zapalenia stawów, zwyrodnienia rdzenia kręgowego, choroby neurologiczne. Częściej niż inne rasy zapadają na chorobę von Willebranda (samoistne krwawienia). Słowo „wilczur” pojawiało się jeszcze w nawiasach w oficjalnych publikacjach aż do 2010 niemieckie są 2. najpopularniejszą rasą psów w USA i 4. w Wielkiej National Geographic owczarek niemiecki zaciska szczękę z siłą 1060 N (rottweilery używają do tego 1180 – 1460 N, pit bulle 1050 N, labradory 1000 N, a człowiek 380 N).Kennel Club in the United Kingdom stworzył rejestr owczarków niemieckich. W 1919 roku zarejestrowano ich 54, ale już w 1926 liczba ta wzrosła do 8000. Owczarek ten zdobył międzynarodowe uznanie po zakończeniu I wojny światowej, kiedy powracający z frontu żołnierze zachwycali się psimi aktorami: Rin Tin Tinem i Strongheartem, które przyczyniły się do spopularyzowania ciała owczarka niemieckiego jest wręcz stworzona do konkrecji sportowych. Powszechnie biorą udział w agility (pies jest prowadzony przez przewodnika komendami ruchowymi i głosowymi, dzięki którym ma pokonywać specjalne przeszkody szybko i bezbłędnie).W 2013 roku w Guide Dogs of America całkowita liczba wyszkolonych na przewodników owczarków niemieckich wynosiła 15%. Resztę stanowiły labradory i czechosłowacki to rasa powstała w wyniku krzyżówki owczarka niemieckiego z niemiecki, domoweRasy psówPsowatePies dingoLikaonCyjonWilk Nasza Hodowla Owczarków Niemieckich Długowłosych (należąca : Związek Kynologiczny w Polsce) oferuje do sprzedaży szczenięta z Miotu nr IV - zapowiedź miotu ( szczeniąt - SEGESTA Waldrudel von der Negra - bardzo duża, mocna i grubokoścista, pięknie wybarwiona suka, posiada silny i mocny charakter, córka Zw. Świata, Europy, 2 x Interchampiona itd. Piotra von der Zenteiche (Hoggara) oraz Championa Węgier (Ch. HU.) LAMII Boss i Bursztyn. Ojciec szczeniąt - RON WILLIAM von der Zenteiche – Bardzo duży i mocny samiec, dający piękne, duże i mocne szczenięta. Jest pięknie wykolorowany (czerń z ciemno - mahoniowym podpalaniem). RON posiada wnioski na Championa Polski. Jest perfekcyjnie wyszkolony (II stopień obrony).Więcej zdjęć hodowli, zapraszamy na stronę internetową wymienioną na dole niniejszego naszych szczeniąt są odważni i mocni psychicznie, wolni od dysplazji stawów biodrowych i łokciowych, nadające się na psy obronne, a zarazem jako członek rodziny, bezgranicznie kochających swoich z rodowodem najstarszej organizacji światowej: Związek Kynologiczny w Polsce (ZKwP-FCI).Cena dotyczy przedstawiają :a) Dziadka szczeniąt - Zw. Świata oraz szczeniaka w wieku 7 tyg. zdjęcie nr 12 - HURAGAN i LESSIE - rodzeństwo Szczenięta z miotów : Tel. +48... pokaż numer E- MAIL: boss_bursztyn@ internetowa : OWCZAREK NIEMIECKI – ODWAŻNY I RODZINNY OPIS OGÓLNY Owczarek niemiecki jest bardzo silnym, odważnym, czujnym, energicznym, łatwo adaptującym do nowych sytuacji i kochającym zabawę psem. Jest lojalnym i opiekuńczym towarzyszem rodziny, będzie dobrym obrońcą i strażnikiem. Jest to jedna z najbardziej inteligentnych ras psów na świecie – może wykonywać prawie każdą pracę czy zadania. HISTORIA RASY Rasa owczarek niemiecki powstała w XIX wieku na terenie Niemiec, w miejscowości Karlsruhe, kiedy kapitan Max von Stephanitz i inni hodowcy opracowali elastycznego i posłusznego psa, który mógł być używany do celów wojskowych i pracy w policji. Krzyżowali długowłose, krótkowłose i szorstkowłose lokalne psy pasterskie i gospodarskie z Wirtembergii, Turyngii i Bawarii. Pierwsze długowłose owczarki niemieckie zostały zaprezentowane w 1882 roku w Hanowerze a krótkowłosa odmiana – w 1889 roku w Berlinie. W kwietniu 1899 roku Max von Stephanitz założył klub – Verein für Deutsche Schäferhunde (Towarzystwo Owczarka Niemieckiego), a pierwszym zarejestrowanym owczarkiem niemieckim został pies Horan. Pierwsze owczarki niemieckie pojawiły się w Stanach Zjednoczonych w 1907 roku i w 1908 roku American Kennel Club (AKC) uznał rasę. United Kennel Club (UKC) uznała owczarki niemieckie w 1924 roku. Dziś jest to jedna z najbardziej popularnych ras i może być używana jako pies policyjny – wojskowy, jako pies przewodnik czy asystent, pies poszukiwawczy i ratowniczy, pies w służbie granicznej (praca węchowa), pies pasterski a przede wszystkim jako pies towarzysz. TEMPERAMENT Owczarek niemiecki jest nieustraszony, czujny, wesoły, posłuszny, pewny siebie, bardzo lojalny i inteligentny. Rasa ta uwielbia spędzać czas ze swoimi rodzinami, może być ostrożny i nieufny w stosunku do obcych. Owczarek niemiecki ma bardzo silny instynkt obronny, co czyni go wyśmienitym psem obronnym czy stróżującym. Generalnie pies kocha dzieci i jest wspaniałym psem rodzinnym, ale trzeba go wcześnie socjalizować i odpowiednio szkolić – w innym przypadku owczarek może stać się agresywny. Rasa ta wymaga inteligentnego, aktywnego i dominującego właściciela. Owczarek niemiecki jest bardzo terytorialny i może zachowywać się agresywnie w stosunku do obcych ludzi czy zwierząt, które wejdą w jego terytorium. Jednak wyszkolony pies będzie w stanie dogadać się z innymi psami i innymi zwierzętami (nawet z kotami), zwłaszcza z Twoimi domowymi. ZDROWIE Owczarek niemiecki to zdrowy pies – przy odpowiednim dbaniu o dietę, zapewnieniu zdrowej dawki ruchu i ćwiczeń, regularnych kontrolach u weterynarza – osiąga wiek około 13 lat. Najczęstsze problemy zdrowotne dla tej rasy to: dysplazja stawów biodrowych i łokciowych; przerost gruczołu krokowego (prostata); zmiany alergiczne; gnilec; psy tej rasy przejawiają średnie ryzyko do wystąpienia skrętu żołądka; enostoza – młodzieńcze zapalenie kości; nowotwory; niewydolność trzustki; problemy ze wzrokiem; zespół Cushinga; padaczka; problemy z sercem; łojotok; choroba von Willebranda; głuchota; PIELĘGNACJA Owczarek niemiecki nie wymaga zbyt wiele pracy przy pielęgnacji. Należy szczotkować i wyczesywać martwy włos psa dwa razy w tygodniu (częściej, gdy pies linieje) i kąpać go raz lub dwa razy w roku (w czasie linienia). Trzeba przyciąć pazury (gdy jest to potrzebne), myć zęby i czyścić uszy. Zabiegów pielęgnacyjnych warto owczarka nauczyć jak najwcześniej – od szczeniaka – zagwarantuje to nam, że dorosły pies będzie podczas tych zabiegów spokojny. SZKOLENIE Owczarek niemiecki jest bardzo inteligentny i łatwo poddaje się tresurze. Bardzo ważne jest, aby rozpocząć socjalizację i szkolenie psa od bardzo wczesnego wieku. Rasa ta może być przeszkolona do niemal każdego zadania, sportu lub pracy, który pies może wykonywać. Przewodnik musi być twardy, konsekwentny i spokojny by pies zrozumiał, że właściciel jest liderem. Zacznij trening posłuszeństwa od szczenięcia – pomoże to uniknąć problemów z agresją u dorosłego psa. AKTYWNOŚĆ – SPĘDZANIE CZASU Owczarek niemiecki jest bardzo aktywną rasą pracującą, cechującą się dużą wytrzymałością – potrzebuje ciągłych wyzwań fizycznych a przede wszystkim psychicznych. Codzienne ćwiczenia muszą obejmować długie i energiczne spacery lub bieganie na smyczy. Rasa ta uwielbia wysiłek fizyczny w połączeniu z treningiem. Owczarek niemiecki sprawdzi się jako kompan joggingu, pływania czy jako towarzysz pieszych wędrówek. Uwielbia sporty, z chęcią zaaportuje frisbee czy ulubioną piłkę. Owczarek niemiecki poradzi sobie doskonale podczas zawodów IPO (pies obronny), agility, obiedence. Jeśli owczarek niemiecki będzie miał zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu i ćwiczeń bez najmniejszego problemu odnajdzie się nawet w małym mieszkaniu. To nie jest rasa która nadaje się do życia w kojcu czy budzie – musi być aktywnym członkiem rodziny. GŁÓWNE CECHY GALERIA Psy tej rasy zdobyły swoją dużą popularność nie tylko dzięki ich przywiązaniu i wierności, ale również świetnym predyspozycjom do pracy w służbach ratowniczych oraz policji. Często pracujące jako psy obronne, pośród właścicieli są coraz bardziej popularne jako psy domowe. Rasa bardzo rozpowszechniona zarówno w Polsce jak i na świecie. Owczarek niemiecki to pies pełen energii, żywiołowy. Szybko się uczy i jest posłuszny swemu opiekunowi, a do tego jest inteligentny i lojalny. Lubi dużo ruchu i zajęcia, zatem właściciel powinien być w stanie codziennie dostarczyć mu odpowiednią dawkę ruchu, nie tylko w formie spacerów. Źle wychowywane i nie socjalizowane z innymi psy tej rasy bywają lękliwe i histeryczne, co może znaleźć swe ujście w agresji. Opiekuńczy i tolerancyjny wobec dzieci, ostrożny i nieufny wobec obcych, bez oznak agresji. Akceptuje inne psy i zwierzęta. Owczarek niemiecki – charakterystyka rasy Należy do rasy psów z grupy psów pasterskich. Zalicza się go do psów obronnych. Nazewnictwo: Deutscher Schäferhund, Alsatian, German Shepherd. Kraj pochodzenia: Niemcy. Masa ciała dorosłego psa: 30 do 40 kg (pies), 22 do 32 kg (suka). Wzrost w kłębie: 60 – 65 cm (pies), 55 – 60 cm (suka). Przeciętna długość życia to od ok. 12 do 15 lat. Najczęściej występujące schorzenia: dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, krzywizna, przerost gruczołu krokowego, młodzieńcze zapalenie kości (enostoza), nowotwory, skręt żołądka (średnie ryzyko wystąpienia), gnilec oraz zmiany alergiczne. Wielu schorzeń układu ruchu przysporzył rasie jej typ wystawowy, gdzie kosztem zdrowia rasy dążono do jej założonego idealnego wzorca wyglądu. Owczarek niemiecki – rodzaje umaszczenia (włosa) i ubarwienia Można wyróżnić trzy rodzaje sierści owczarków niemieckich: długa, krótka oraz szorstka. Obecnie akceptowana jest jedynie sierść szorstka. Można również wyróżnić trzy rodzaje ubarwienia: bi-color (użytkowy i wystawowy), panda oraz o umaszczeniu wątrobianym. Owczarek niemiecki – wzorzec dla nowych ras Owczarek niemiecki był wzorcem dla tworzenia nowych ras, i tak dzięki jego udziałowi powstały: Owczarek Shiloh – większy i silniejszy od swego protoplasty, o wysokiej inteligencji Wilczak Saarlosa – krzyżówka owczarka niemieckiego z wilkiem euroazjatyckim Wilczak czechosłowacki – krzyżówka owczarka niemieckiego z wilkiem europejskim Owczarek niemiecki – wzorzec rasy Wzorzec FCI nr 166, ważny od 5 maja 1994 roku Data publikacji wzorca oryginalnego: 30 sierpnia 1991 roku Pochodzenie: Niemcy Klasyfikacja FCI: Grupa I (psy owczarskie i pasterskie), Sekcja I (owczarki) WRAŻENIE OGÓLNE Owczarek niemiecki jest psem nieco ponad średniej miary; wzrost w kłębie 60-65 cm dla psa i 55-60 cm dla suki; waga kg dla psa i 22-32 kg dla suki. Cechuje go nieco wydłużone ciało, silne i dobrze umięśnione, żywe usposobienie (wszędzie go “pełno”) i wyostrzone zmysły. Dzięki właściwemu stosunkowi wysokości do długości tułowia oraz dobremu ustawieniu i ukątowaniu kończyn ma łatwość znacznego wyrzutu nóg do przodu w kłusie i jest przy tym bardzo wytrzymały. Charakterystyczne cechy płci powinne być bardzo wyraźne. Jest bystry, czujny, przywiązany do swojego opiekuna, nieufny wobec obcych i cięty. Nie może być jednak zaciekle agresywny. A także powinien być skłonny do uległości, umieć łatwo dostosować się do każdej sytuacji, chętnie wykonywać przeznaczone dlań zadanie, oraz wykazywać śmiałość i wytrwałość w obronie swojego przewodnika i jego majątku. GŁOWA Powinna być proporcjonalna w stosunku do tułowia (długość ok. 40% wysokości w kłębie); nie za ciężka, w całości sucha, a między uszami w miarę szeroka. Długość mózgoczaszki równa się ok. 50% całej długości głowy. Czaszka oglądana z góry stopniowo i równomiernie zwęża się , poczynając od uszu aż ku czubkowi nosa. Kufa, czyli pysk, mocna. długa i sucha; grzbiet nosa prosty, o linii prawie równoległej do przedłużonej linii czoła. Policzki lekko zaokrąglone, ale nie wystające. Szczęka i żuchwa silnie rozwinięte. Wargi suche, dobrze przylegające. Uzębienie bardzo silne, zdrowe, pełne (42 zęby: 20 w szczęce i 22 w żuchwie). Zgryz nożycowy z dobrze przylegającymi do siebie siekaczami szczęki i żuchwy. Między zębami nie powinno być większych odstępów. Uścisk powstały między szczękami może wynosić nawet około tony na centymetr kwadratowy. Oczy średniej wielkości, w kształcie migdału, osadzone lekko skośnie, nie wyłupiaste , o barwie dostosowanej do umaszczenia. Spojrzenie żywe, spokojne, świadczące o pojętności. Uszy średniej wielkości, wysoko osadzone, u nasady szerokie. stojące, zwężające się w ostry wierzchołek , z małżowiną skierowaną ku przodowi. Ucho załamujące się – jak u owczarka szkockiego – jest spotykane, lecz jest wadliwe. Szczenięta do 4 miesiąca, a nawet i do 6 miesięcy mają uszy zwisające lub stulone do wewnątrz. Wiele psów podczas ruchu lub spoczynku w postawie leżącej kładzie uszy na szyi, co nie jest jednakże wadą. SZYJA Silnie umięśniona, średnio długa, bez podgardla i luźnej skóry; w podnieceniu podniesiona , poza tym noszona prawie poziomo. TUŁÓW Długość tułowia powinna wynosić wysokości psa w kłębie. Psy o kwadratowym formacie sylwetki (jak u owczarka belgijskiego) nie są pożądane. Kłąb długi, wyraźnie wzniesiony i łagodnie przechodzący w linię grzbietu. Klatka piersiowa głęboka (około 45-48% wysokości w kłębie), długa, sięgająca daleko do tyłu, z wyraźnym przedpiersiem lecz nie za szeroka. Żebra długie, ale nie beczkowato wygięte ani płaskie. Grzbiet prosty i silnie rozwinięty, na odcinku od kłębu do krzyża niezbyt długi. Brzuch podciągnięty. Lędźwie krótkie, szerokie i silne; zad długi, lekko opadający. KOŃCZYNY Kończyny przednie: łopatki długie, ukośnie ustawione, płasko przylegające, dobrze umięśnione, nie wysunięte ku przodowi. Przedramię oglądane ze wszystkich stron proste. Nadgarstki niezbyt strome. Łapa – śródręcze lekko odstawione ( palce krótkie, wypukłe. Ścisłe zwarte w piąstkę, opuszki twarde, ale nie szorstkie; pazury krótkie, mocne i pazury, nieraz nawet podwójne, występują na tylnych kończynach dość często. Nie stanowią wady, ale nie są pożądane; powodują szerokie rozstawienie nóg i mogą być przyczyną okaleczenia. Kończyny tylne: uda szerokie, silnie umięśnione, dość długie, ukośnie ustawione do podudzia. Staw skokowy silny. Kąt w stanie kolanowym około 120 stopni. OGON Puszysty, sięga do stawu skokowego, czasami tylko przy końcu odgięty na bok. W odprężeniu opada lekko wygięty, zaś w podnieceniu i w ruchu bardziej wygięty i noszony wyżej, lecz nie ponad linię poziomą. Przycinanie ogona jest niedopuszczalne. SZATA Sierść podwójna z podszerstkiem. Włos okrywowy możliwie gęsty, prosty i twardy, i mocno przylegający. Głowę, przednią stronę nóg, łapy i palce, pokrywa krótka sierść, zaś szyję dłuższa i bardziej gęsta. Na tylnej stronie nóg przednich i tylnych sierść jest dłuższa. Na pośladkach dłuższe włosy tworzą umiarkowane “portki”. Maść. Czarna, żelazista, popielata, czerwonożółta, czerwonobrązowa z siodłem; jednolita, bądź z regularnymi czerwonobrązowymi do białoszarych oznakami, żółta z czarnym siodłem. Maść szczeniaka można ustalić ostatecznie dopiero po zmianie okrywy pierwotnej na wtórną, po zakończeniu porostu włosów pokrywowych. Owczarek niemiecki – wady WADY POWAŻNE wszelkie braki obniżające przydatność użytkową wady uszu: osadzenie poziome lub zbyt niskie, obwisłe, stojące ale zbyt miękkie poważne wady pigmentacji obniżona ogólna wytrzymałość wady uzębienia: wszelkie odchylenia od zgryzu nożycowego albo formuły dentystycznej WADY ELIMINUJĄCE słaby charakter, agresywność lub niezrównoważenie z dysplazją stawu biodrowego nieprawidłowo ukształtowany ogon lub uszy wady uzębienia takie jak: brak jednego zęba P3, brak kła, zęba P4, zęba M1 lub M2; brak w sumie 3 lub więcej zębów wada zgryzu: tyłozgryz powyżej 2 mm, przodozgryz, zgryz cęgowy (siekacze na styk) przekroczenie o ponad 1 cm górnej lub dolnej granicy wzrostu albinizm białe umaszczenie (nawet przy ciemnych oczach i pazurach) podwójna długa sierść (tzw.”kosmata” – włos okrywowy długi, miękki, źle przylegający, z podszerstkiem, tworzący kosmyki na uszach, frędzle na łokciach, obfite “portki” i obfite owłosienie ogona z piórem na spodniej stronie) sierść długa (włos długi i miękki, bez podszerstka, zazwyczaj tworzący na grzbiecie przedziałek, frędzle na uszach, kończynach i ogonie) Zobacz inne rasy psów: Owczarek szkocki collie, Owczarek belgijski malinois, Owczarek belgijski groenendael, Bokser, Yorkshire terrier, Airedale terier, Dalmatyńczyk, Wyżeł niemiecki krótkowłosy, Curly coated retriever, Flat coated retriever, Golden retriever, Labrador retriever, zobacz inne rasy psów. Zobacz też: Najinteligentniejsze rasy psów [RANKING] Popularne w Polsce rasy psów Rasy psów [SPIS] Prawa autorskie. Artykuł stanowi własność serwisu i jest chroniony prawami autorskimi. Dozwolone jest udostępnianie bezpośredniego odnośnika do niniejszego artykułu w mediach społecznościowych oraz na stronach internetowych. Kopiowanie, wykorzystywanie artykułu w całości lub części bez pisemnej zgody właściciela serwisu jest zabronione i może być ścigane prawnie. Zdjęcie główne: Zdjęcia w artykule:

najładniejszy owczarek niemiecki na świecie